بررسی اپیدمیولوژیک بیماران سوختگی بستری شده در بیمارستان امام رضا(ع) بین سال های ۸۵ تا ۱۳۹۱

زمینه و هدف: سوختگی، از پرهزینه ترین آسیب ها است که در همه سنین رخ می دهد. بنا بر اهمّیت سوختگی و با توجه به اینکه ساختار جمعیّتی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی در هر منطقه تفاوت دارد، کسب اطلاعات خاص در هر منطقه، برای برنامه ریزی های پیشگیری و درمانی ضروری است؛ بنابراین مطالعه مقطعی گذشته نگرحاضر، با هدف بررسی عوامل اپیدمیولوژیک مرتبط با سوختگی های منجر به بستری شدن بیماران در بیمارستان امام رضا بیرجندانجام شد. روش تحقیق: مطالعه مقطعی (گذشته نگر) حاضر، بر روی کلیه بیماران مبتلا به سوختگی بستری شده در بیمارستان امام رضا بیرجند که 1160 نفر بودند در طی 6 سال (از ابتدای سال 1385 تا پایان اسفندماه 1390) انجام شد. داده های لازم توسط پرسشنامه پژوهشگرساخته، جمع آوری گردید و با استفاده از نرم افزار spss (ویرایش 5/15) و با کمک آزمون های آماری من ویتنی و کای اسکوئر تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: میانگین سنّی بیماران، 6/20±6/24 سال و طول مدت بستری آنها 4/12±6/11 روز بود. اغلب بیماران را مردان (8/58%)، افراد مجرّد (1/54%)، بیکار (1/24%)، دارای تحصیلات در حدّ بی سواد یا ابتدایی (4/71%) و دارای بیمه خدمات درمانی (4/60%) تشکیل می دادند. بیشترین فراوانی عامل سوزاننده، شعله ناشی از احتراق نفت و بنزین (9/43%) و بیشترین علّت، حوادث اتفاقی در منزل (1/73%) بود. 8/37% بیماران، 10 تا 29 درصد سوختگی داشتند و اغلب (9/55%)، سوختگی درجه 2 و 3 توأم داشتند. 1/14% بیماران فوت شدند. بستری بیماران در فصول زمستان (2/28%) و پاییز (26%) بیشتر بود. ارتباط آماری معنی داری بین متغیّرهای علّت (001/0=p) و درصد سوختگی (001/0=p) با فصل وجود داشت. بین طبقات سنّی مورد مطالعه و درصد سوختگی سطح بدن (001/0=p)، ارتباط آماری معنی داری وجود داشت. نتیجه گیری: شیوع سوختگی در مردان و در کودکان بیشتر رخ می دهد.